Alonso wint Imola, maar Schumacher maakt race
Gepubliceerd op 24 april 2005 door Jo Vleugels
Een Spanjaard die in een Franse auto de San Marino Grand Prix wint. Iemand die een beetje de verhoudingen kent tussen die zuidelijke landen weet dat je Italianen geen grotere pijn kunt doen.
Een Grand Prix die waarschijnlijk de saaiste van de laatste drie jaar zou zijn geweest als er niet de 'terug van weggeweest man' Michael Schumacher rond had gereden.
Het eerste half uur van de race gebeurde er werkelijk niets noemenswaardig. Na 35 minuten zette Sato in voor een ouderwetse alles-of-niets poging die goed afliep en waarbij hij Webber verschalkte. Iedereen zat al klaar om dit tot het moment van de wedstrijd te verheffen, niet wetende dat die wedstrijd nog beginnen moest.
De race bleef beklemmend saai tot aan de eerste pitstops. Inmiddels hadden we al afscheid genomen van alle uitvallers: Fisichella in ronde 6, Friesacher in ronde 9, Räikkönen in ronde 10, Barrichello in ronde 19 en ten slotte Albers in ronde 21.
Het uitvallen van Albers in ronde 21 was nog helemaal niet zo slecht. Paul Stoddart verklaarde afgelopen week nog tegen de pers dat hij verwachtte dat beide auto's binnen enkele rondes zouden uitvallen en dat hij een groot feest zou geven als er eentje aan de finish zou komen. Dit omdat er veel te weinig getest was met de nieuwe bolides.
De race werd gemaakt en gedragen door één man: Michael Schumacher. Een achterstand van 30 seconden werd in net zo veel rondes compleet weggereden. Een mooie inhaalaktie met een beetje geluk op Jenson Button zorgde ervoor dat de sympathie bij de Duitser kwam te liggen. Daarna volgde een lange inhaalrace op koploper Alonso. De laatste 13 rondes vaak op enkele meters achter elkaar. De banden van Michael Schumacher hadden meer grip, terwijl Alonso de betere traction control had. Zo bleven ze kort achter elkaar en meer ook niet.
Michael Schumacher heeft weer eens bewezen dat hij de allersnelste coureur is op een circuit waar hij de ruimte krijgt. Helaas heeft hij niet kunnen bewijzen dat hij ook een agressieve, felle, coureur is die niet tevreden is met een tweede plaats. Waarschijnlijk is dit te wijten aan de bouw van de moderne Formule 1 auto, maar het zorgt wel voor een kleine desillusie zodra het echt tot band-aan-band gevechten komt.
Met Button op de derde plaats en Sato op de vijfde bewees ChampCar kampioen Gil de Ferran dat de leiding van het BAR team nog steeds in goede handen is.
McLaren-Mercedes reed eigenlijk ook geen slechte wedstrijd. Kimi Räikkönen bewees al bij de start dat de snelheid van de McLaren hoog zat is om overwinningen te halen. Enkel de betrouwbaarheid kon wat beter. Wurz zal zeker blij zijn geweest met een vierde plaats.
Als er iemand reden tot een feestje had, is het zeker Jacques Villeneuve. Na alle problemen van de laatste tijd was een zesde plek, voor de beide Toyota's in ieder geval niet slecht.
Trulli bleef Ralf Schumacher net voor in de Toyota. Beide bolides finishten voor de twee Williams-BMW auto's. Ondanks het feit dat Liuzzi na deze vier eindigde, moet hij zich goed gevoeld hebben omdat hij toch teamgenoot David Coulthard voorbleef. De staart van het veld werd roemloos door de twee Jordans gevormd.
Een wedstrijd waarin Michael Schumacher bewees dat de Ferrari F2005 niet vanaf pole position moet gaan starten, want dan zien we hem waarschijnlijk niet voor de finish terug.
Jo Vleugels
