Michael Schumacher wint GP Maleisië

Gepubliceerd op 21 maart 2004 door Martin Zoon

De Petronas Malaysian Grand Prix is ten prooi gevallen aan Michael Schumacher. Met een grotere overmacht dan dat ook het team van Ferrari wellicht van tevoren had verwacht, sleepte de 6-voudige wereldkampioen wederom het volle pond binnen. Want dat het Bridgestone-rubber zich zó goed zo houden met de hoge temperaturen van het asfalt van Sepang, daar hadden vriend en vijand vooraf toch geen rekening gehouden.
De tweede plek was voor Williams-coureur Juan Pablo Montoya, terwijl Jenson Button de in het voorseizoen gewekte hoge verwachtingen inloste, door zijn B.A.R. soeverein naar de 3e plek te sturen.

De tweede race van het seizoen kende een enerverende start. Tegen het zo kenmerkende grauwe-grijze decor van het Maleisische wolkendek verprutste Mark Webber zijn race in minder dan een halve seconde. De Australiër ondervond, op het moment dat hij dat het minst goed kon gebruiken, dat de Formule 1 dan wel ‘high-tech’, maar nog altijd een mechanische sport is en zag met lede ogen bijna alle collega’s die hij in de kwalificatie had verslagen aan zijn haperende Jaguar voorbij gaan. Pas rond de 15e plek hervond Webber zijn snelheid, echter, op dat moment was zíjn race eigenlijk al gelopen.
Michael Schumacher kende totaal geen startproblemen en nestelde zich in no-time op de hem zo vertrouwde positie aan de kop van het veld. Opvallend was wederom de start van Fernando Alonso in de Renault. Van de laatste startrij stoomde ‘Mr Launch’ vóór het einde van het rechte eind op naar de 12e plek, om zich vervolgens in het duw-en-trekwerk van de eerste bocht te mengen.

Vanaf ronde één voltrok zich een enerverend spektakel aan de ogen van het Maleisische publiek. Daar het circuit op diverse plekken inderdaad spekglad was geworden van wat twijfelende regenbuitjes, werd men getrakteerd op tal van –al dan niet succesvolle- inhaalmanoeuvres en uitstapjes vanaf het asfalt door het gros van de coureurs.
In zijn drang om zijn verlies gedurende start te compenseren deed Mark Webber zowat alles fout wat hij fout kon doen. Met een touché met de voorvleugel van Ralf Schumacher en een ‘bon’ voor te hoge snelheid in de pitstraat ontnam Webber zichzelf het laatste beetje hoop op een WK-punt. Het wachten was vanaf dat moment op het ‘nekschot’ wat Webber zich uiteindelijk zèlf in de 24e ronde toediende, door zijn Jaguar als een beginneling het grind in sturen. Een race om snel te vergeten, derhalve, voor Mark Webber.



Vanaf de 10e ronde werd duidelijk dat nagenoeg het gehele veld op een 3 pitstops-strategie was vertrokken. De ene bolide was wellicht iets lichter vertrokken dan de ander, maar voor de 15e ronde was iedereen, op Takuma Sato en Giorgio Pantano na, voorzien van nieuwe banden en een hoeveelheid nieuwe brandstof. Na de schifting van de eerste stops had het veld zich zo’n beetje gesetteld; posities werden geconsolideerd en de kans op inhaalacties was vanaf de helft van de race het grootste in de pitstraat.
Opvallend waren de goede posities van Fernando Alonso en Takuma Sato, die beiden hun ‘kwali’ om zeep hadden geholpen en –bijna niet verrassend meer- het magere optreden van de beide Toyota’s. Olivier Panis en Christiano Da Matta leken op de ‘cruise control’ te zijn gezet en draaiden anoniem hun rondjes mee op respectievelijk de 14e en 15e plek.

Dat er weinig uitvallers zijn –alleen Mark Webber- is eveneens opvallend. In de 27e ronde krijgt hij echter gezelschap van Ralf Schumacher. Later voegen zich daar nog Nick Heidfeld, Kimi Räikkönen en vlak voor het einde van de race Takuma Sato bij, maar gesteld mag worden dat de traditionele slijtageslag van Sepang dit jaar is uitgebleven. Een interessant gegeven tegen de achtergrond van de één-motor-per-weekend regel, maar dat terzijde.
Inmiddels is Michael Schumacher op weg naar zijn zoveelste en Jenson Button naar zijn eerste podiumplek. Daartussen racet Juan Pablo Montoya opvallend gedisciplineerd op de 2e plaats. De Columbiaan zet alles op alles, loopt zo nu en dan ìn maar over het geheel genomen toch weer uit op de Ferrari van Schumacher. De combinatie van Italiaanse mechanica met Japans rubber, gecontroleerd door Duitse ‘grundlichkeit’ blijkt weer eens ongenaakbaar te zijn.




Dik verdiend is het dan ook dat Michael Schumacher na één uur en ruim 31 minuten de neus van zijn FW2004 als eerste over de streep duwt en daarmee voor de tweede opeenvolgende maal een forse stap richting zijn 7e titel zet.
Om nu al te stellen dat het seizoen gelopen is, is natuurlijk onzin. Wel kan gesteld worden dat het team van Ferrari zich beter presenteert als dat de concurrentie had durven hopen in aanloop naar dit seizoen. Dat Bridgestone zich van zijn taak gekweten heeft in de winterperiode, zoveel moge ook inmiddels duidelijk zijn. Aan Michelin om hier in de komende hete race van Bahrein op te antwoorden.
Naar antwoorden zullen ook de teams van Wiliams, Renault en vooral ook McLaren moeten zoeken. Om de grote vorm waarin Ferrari zich momenteel bevindt te kunnen bestrijden zijn betrouwbaarheid van motor en coureur een eerste vereiste. Voorlopig lijkt slechts Ferrari in staat om foutloze weekenden te draaien. En waartoe dat kan leiden hebben we met zijn allen al vaak genoeg meegemaakt.

Martin Zoon